در مكتب تشیّع حقیقت انكار ناپذیر و محورى ولایت و امامت أئمّه معصومین سلام الله علیهم أجمعین به عنوان قوام، و یا به تعبیر رساتر: فصل منوِّع و صورت محصِّل دین مبین اسلام بحساب مىآید. در این مكتب گرچه اطاعت منحصراً از امام معصوم علیهالسّلام ممضى و پذیرفته و صحیح مىباشد و اخذ احكام از غیر امام معصوم علیهالسّلام باطل و مردود است، ولى مسأله صرفاً به احكام شرعى فرعى منحصر نیست؛ اخذ احكام از امام معصوم علیه السّلام جاى خود را دارد ولى مطلب بالاتر از این است. در مكتب شیعه، امام همه چیز یك فرد متشیّع است، و بدون امام اصلًا هویّتى براى مكتب وجود ندارد.
اختلاف شیعه با برادران اهل سنّت صرفاً بخاطر مرجع حكم و منشأ آن نیست، كه یكى آنرا از امام علیه السّلام و دیگرى از أبوحنیفه اخذ مىكند- گرچه اخذ حكم از أبوحنیفه باطل و عامل بدان معاقَب
اربعین، ص:
و مؤاخَذ خواهد بود- زیرا اختلاف در احكام، هم در بین اهل تسنّن موجود است و هم در بین فقهاء و علماءشیعه، و چه بسا این اختلاف به دو نقطه متقابل و رو در رو بینجامد و موجب دو فتواى متناقض گردد؛ چنانچه این مسأله با تدبّرى ابتدائى در تاریخ فقه و اختلاف فقهاء كاملًا مشهود مىباشد. در خود فتاواى اهل سنّت نیز اختلاف فتوى به وفور یافت مىشود و هیچكدام دیگرى را بر این اختلاف ملامت و سرزنش نمىكند.
اختلاف شیعه با اهل سنّت بر این است كه رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم به دستور خداى علىّ أعلى أمیرالمؤمنین علىّ بن أبىطالب و یازده فرزند او را به عنوان ولىّ و صاحب اختیار و اراده (كه ارادهاو و مشیّت و خواست او بر اراده و مشیّت ما وارد و حاكم است) بر ما نصب فرموده، و با جمله رسا و پر مغز: مَن كُنتُ مَولاهُ فَهذا علىٌّ مَولاهُ [1] به وضوح و روشنى حقیقت و سرّ این انتصاب را بیان كرده است.
__________________________________________________
[1]- راجع به روایت (مَن كنتُ مولاه فهذا علىٌّ مولاه) به جلد هفتم كتاب امام شناسى، تألیف حضرت علّامه آیة الله العظمى حاج سیّد محمّد حسین حسینى طهرانى مراجعه شود.
,امام ,اختلاف ,مكتب ,اخذ ,اهل , ,در مكتب ,اهل سنّت ,از امام ,امام معصوم ,امام معصوم علیهالسّلام
درباره این سایت