در لغت نامه دهخدا» گوید:
شعار: نشان و علامت. نشانه گروهى از مردم كه بوسیله آن یكدیگر را شناسند. نشان و علامت سلطان یا امیر، یا خرقهاى چون عَلَم سیاه یا سفید، و یا كلمهها كه طریقه و آئین او را نمودار سازد.
عربهاى زمان جاهلیّت در میدان كارزار شعارهائى مىدادند كه مناسب با اوضاع روز بود؛ مثلًا در جنگ احد سپاهیان مخالف اسلام بنام دو بت خود عُزّى و هُبَل فریاد مىزدند، و قبیله تنوخ در حیره یا آلَ عبادِ الله مىگفتند.
پیغمبر اكرم شعار مهاجرین را یا بنىعبدالله، و شعار اوس و خزرج (انصار) را یا بنىعبدالله و یا بنىعبیدالله قرار داد؛ و سپاهیان اسلام را خلیل الله [1] مىخواندند، و بعداً نیز به مقتضیات روز شعارهائى ساخته بكار مىبردند .
__________________________________________________
[1]- در لغت نامه دهخدا» این چنین آمده است، ولى گویا: یا خیل الله صحیح باشد.
اربعین، ص: 16
شعار افكندن: رسم و آئین طرح كردن؛ و شعار ساختن: راه و رسم و علامت خود قرار دادن، سنّت كردن . [1]
از بیانات لغویّین و موارد استعمال این كلمه مشخّص شد كه به خصوصیّات فرهنگى و آداب خاصّ یك ملّت كه آنانرا از سایر ملل و اقوام متمایز و شاخص مىسازد شعار گفته مىشود.
شعار اسلام عبارتست از احكام و قوانین مدوّنه در این دین حنیف كه مانند آن در سایر ادیان وضع نشده است؛ چنانچه شعار مكتب تشیّع پیروى از امام معصوم علیه السّلام و تسلیم و تفویض اختیار و اراده خود به او و تمكین اراده و مشیّت او در تمام شوائب وجودى، اعمّ از تكوین و تشریع مىباشد.
__________________________________________________
[1]- لغت نامه دهخدا، كلمه شعار»
,شعار ,كه ,نامه ,الله ,اسلام , ,در لغت ,و علامت ,نامه دهخدا» ,لغت نامه
درباره این سایت